در سال‌های اولیه دوره پهلوی، پوشاک ایرانی به طور کلی شبیه به لباس‌های دوره قاجاریه بود که اختلافات میان اقوام، روستاها، مناطق، و همچنین طبقات اجتماعی را نمایان می‌ساخت. در اواخر قرن نوزدهم میلادی، تلاش‌های قابل توجهی برای تغییر لباس توسط مقامات حکومتی انجام شد. به ویژه پس از انقلاب مشروطه و حوادثی که باعث شدند بسیاری از مردان به خارج از کشور سفر کنند، لباس‌های اروپایی و پوشیدن کت و شلوار، پاپیون و کراوات به شیوه و سبک روز اجتماعی پذیرفته شد.
نکته: یونانی‌ها به دلیل پوشیدن ایرانیان شلوار، ایشان را مسخره می‌کردند و حتی هنگامی که اسکندر شیفته لباس‌های ایرانی شد، از پوشیدن شلوار او سر باز زدند.
اکنون پس از گذشت سال‌ها، کت و شلوار وارد عرصه رقابت مدی شده و هر سال صدها مدل کت و شلوار با رنگ‌های متنوع و ویژگی‌های مختلف به بازار جهانی عرضه می‌شود. برندهای بزرگ و جهانی در ارائه طرح‌ها و مدل‌های جدید از یکدیگر پیشی می‌گیرند و بازیگران و خواننده‌های معروف را برای تبلیغات و عرضه محصولات خود به کمک می‌خوانند. در ایران، بازار رقابت و تولید کت و شلوار هرچند به اندازه کشورهای غربی رایج نیست، اما در سال‌های اخیر، برندهای محلی معتبری چون وستا، چامه‌پوشان، هاکوپیان، ایکات، مهرداد خضری و ایران پوشاک به وجود آمده‌اند. این برندها عموماً از کیفیت مطلوبی برخوردار هستند و براساس ترجیحات و سلیقه مردان ایرانی به بازار عرضه می‌شوند.